لغت نامه دهخدا بادسره. [ س َ رَ / رِ ] ( اِ ) نوعی از آزار باشد که اسب را بهم رسد. ( برهان ) ( آنندراج ). آزاری که در اسب پدید آید. ( ناظم الاطباء ). علتی است که اسب را میشود. ( رشیدی ). بیماری است. ( دمزن ).
