دانشنامه اسلامی
مشرکان افزون بر افترای به خداوند، گاهی از روی جهالت، به ملائکه نیز افترا زده و آنان را موجوداتی مؤنث معرفی می کردند: «اِنَّ الَّذینَ لا یؤمِنونَ بِالأخِرَةِ لَیسَمّونَ المَلـئِکةَ تَسمِیةَ الاُنثی وما لَهُم بِهِ مِن عِلم». و گاهی آنان را دختران خدا می شمردند: «فاستَفتِهِم اَلِرَبِّک البَناتُ ولَهُمُ البَنون».
← افتراء یهود به جبرئیل
← نسبت عمل منافی عفت
پیروان انبیای الهی نیز همانند پیامبران پیوسته در معرض نسبتهای ناروای دشمنان بودند؛ مشرکان گاه به آنان نسبت رذالت، ظاهر بینی، و دروغگویی می دادند. «و ما نَرک اتَّبَعَک اِلاَّ الَّذینَ هُم اَراذِلُنا بادِی الرَّأی وما نَری لَکم عَلَینا مِن فَضل بَل نَظُنُّکم کـذِبین». و زمانی آنان را از اشرار می شمردند: «و قالوا ما لَنا لا نَری رِجالاً کنّا نَعُدُّهُم مِنَ الاَشرار». گاهی پیروان پیامبر اسلام را نیز به حسادت داشتن نسبت به خود متهم می کردند. یا به صدقه دهندگان نسبت ریا یا بخل می دادند. یا می گفتند: دین مسلمانان آنان را فریفته است: «اِذ یقولُ المُنـفِقونَ والَّذینَ فی قُلوبِهِم مَرَضٌ غَرَّ هـؤُلاءِ دینُهُم»
افتراء به همسران پیامبر
...
