دانشنامه اسلامی
لفظ امکان مشترک بین امکان بالفعل (که آن امر ممکن به فعلیت رسیده) و امکان بالقوه (که آن امر ممکن به فعلیت نرسیده) است؛ مثلاً: امکان مَشی (راه رفتن) هم بر شخص در حال راه رفتن، صادق است و هم بر کسی که توان راه رفتن را دارد، منتها در اولی بالفعل و در دومی بالقوه است. ازلیات و متغیرات در امکان بالفعل مشترک اند، ولی امکان بالقوه مختص متغیرات است، ازاین رو در واجب الوجود صادق نیست.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منبع ذیل استفاده شده است: ابن سینا، حسین بن عبدالله، الشفا (منطق).
