دانشنامه اسلامی
اِجزای مأمورٌبه امر ظاهری از واقعی، مقابل اجزای مأموربه امر ظاهری از ظاهری و به معنای کفایت انجام مأمورٌبه ظاهری از امر واقعی آن است؛ به این بیان که چنان چه مکلف به حکم واقعی جهل داشته و طبق مؤدای اصل و یا اماره معتبر عمل نماید و سپس خلاف آن با واقع آشکار گردد، عملی را که بر طبق امر ظاهری انجام داده، از واقع مجزی بوده و لازم نیست دوباره آن را انجام دهد. این بحث به تفصیل در « اجزای مأموربه امر ظاهری » آمده است.
[ویکی فقه] اِجزای مأمورٌ به امر ظاهری از واقعی به کفایت عمل مطابق امر ظاهری - اصل یا اماراه - بعد از کشف خلاف اطلاق می شود.
اِجزای مأمورٌبه امر ظاهری از واقعی، مقابل اجزای مأموربه امر ظاهری از ظاهری و به معنای کفایت انجام مأمورٌبه ظاهری از امر واقعی آن است؛ به این بیان که چنان چه مکلف به حکم واقعی جهل داشته و طبق مؤدای اصل و یا اماره معتبر عمل نماید و سپس خلاف آن با واقع آشکار گردد، عملی را که بر طبق امر ظاهری انجام داده، از واقع مجزی بوده و لازم نیست دوباره آن را انجام دهد. این بحث به تفصیل در « اجزای مأموربه امر ظاهری » آمده است.
