لغت نامه دهخدا
ابومخلد. [ اَ م ُ خ َل ْ ل َ ] ( اِخ ) او راست : تفسیر.
ابومخلد. [ اَ م ُ خ َل ْ ل َ ] ( اِخ ) ابن بختیشوع بن بختیشوع. طبیبی از خاندان بختیشوعی. او را در طب تصرفاتی بوده و مردم بغداد او را مبارک قدم میشمردند وعمری طویل یافت و به یکشنبه نیمه جمادی الاولی سال 417 هَ. ق. به بغداد درگذشت. رجوع به تاریخ الحکماء قفطی ص 435 س 8 و رجوع بنامه دانشوران ج 2 ص 223 شود.
ابومخلد. [ اَ م ُ خ َل ْ ل َ ] ( اِخ ) ایاس بن ابی تمیمة المرادی. محدث است و نام دیگر او فیروز است.
ابومخلد. [ اَ م ُ خ َل ْ ل َ ] ( اِخ ) عطأبن مسلم الخفاف. محدث است.
ابومخلد. [ اَ م ُ خ َل ْ ل َ ] ( اِخ ) فیروزبن ابی تمیمة المرادی. محدث است و نام دیگر او ایاس است.
ابومخلد. [ اَ م ُ خ َل ْ ل َ ] ( اِخ ) محمدبن عبداﷲ العمی البصری. محدث است.
ابومخلد. [ اَ م ُ خ َل ْ ل َ ] ( اِخ ) مهاجر. محدث است.
