دانشنامه اسلامی
ابوبکر بن علی بن ابی البرکات محمد بن محمد بن حسین بن علی بن احمد بن عطیة بن ظهیره مکی ، ملقب به فخرالدین (۸۳۸ -۸۸۹ق / ۱۴۳۵-۱۴۸۴م )، فقیه شافعی می باشد . او در مکه زاده شد و در آن جا رشد کرد و به حفظ قرآن و فراگیری علوم وقت پرداخت.
اساتید
وی از عمویش ابوالسعادات و ابوالفتح مراغی و شوائطی و تقی الدین ابن فهد حدیث شنید و شیوخی چون زین الدین زرکشی ، ابن فرات ، ابن حجر، مقریزی و عینی به وی اجازه نقل حدیث دادند.فخرالدین همچنین در علوم مختلف چون فقه ، ادب عرب ، معانی و بیان و جز آن از برادرش عمر بهره جست و در ۸۵۸ق /۱۴۵۴م در مکه به درس ابن همام نیز حاضر شد. او در ۸۶۲ق به قاهره مسافرت کرد و در آن جا از علم الدین بلقینی، ابن دیری و عزالدین حنبلی حدیث شنید و اصول فقه را نزد محلّی و محمد بن محمد بن مرزوق و دیگران فراگرفت . سخاوی که به تفصیل نام استادان و مشایخ وی در علوم مختلف را بیان کرده است ، می گوید که جمعی از آنان به وی اجازه افتاء و مخصوصاً تدریس دادند.
سخاوی ، محمد، الضوء اللامع ، ج۱۱، ص۵۸ -۶۰، قاهره ، ۱۳۵۵ق .
او بارها به قاهره مسافرت کرد و در حجاز به مشاغلی چون ایراد خطابه در مسجدالحرام و مسئولیت هایی چون نظارت بر برخی موقوفات و قضا و در جده (بعد از وفات برادرش کمال الدین ابوالبرکات ) گماشته شد.
سخاوی ، محمد، الضوء اللامع ، ج۱۱، ص۵۸ -۶۰، قاهره ، ۱۳۵۵ق .
...
