دانشنامه اسلامی
این کتاب شرحی بر کتاب الیاقوت نوبختی است و در میان کتب علامه از شهرت بیشتر برخوردار است. علامه در سال 684 ق نوشتن این کتاب را به پایان برده است.
کتاب الیاقوت از قدیم ترین کتب کلامی شیعه است. البته نام نویسنده کتاب و عصر او به درستی روشن نیست؛ اما علامه حلی در مقدمه شرح خود نام مصنف کتاب را ابواسحاق ابراهیم بن نوبخت ذکر کرده و افندی نام او را اسماعیل بن اسحاق بن ابوسهل بن نوبخت دانسته است.
علامه در این کتاب در اغلب موارد، عقاید نوبختی را می پذیرد و آن ها را تقویت می کند و تنها در موارد معدودی با نوبختی اختلاف نظر دارد؛ مثلاً در این مسئله که عالم ابدی نیست، دلیل نوبختی را کافی نمی داند و خود دلیل دیگری می آورد و یا این سخن را که وجود را عین ماهیت می داند، نمی پذیرد.
این کتاب با تحقیق و تصحیح محمد نجمی زنجانی در سال 1338 ش، از سوی دانشگاه تهران چاپ شده است.
کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی/ نویسنده: محمدرضا ضمیری
