دانشنامه اسلامی
شیطان، برانگیزنده مشرکان دوران جاهلیت به قطع کردن و شکافتن گوش انعام برای حرام پنداشتن استفاده از آن ها بود:... ولامرنهم فلیبتکن ءاذان الانعـم ولامرنهم فلیغیرن خلق الله ومن یتخذ الشیطـن ولیا من دون الله...و آنها را گمراه می کنم! و به آرزوها سرگرم می سازم! و به آنان دستور می دهم که (اعمال خرافی انجام دهند، و) گوش چهارپایان را بشکافند، و آفرینش پاک خدایی را تغییر دهند! (و فطرت توحید را به شرک بیالایند! ) » و هر کس، شیطان را به جای خدا ولی خود برگزیند، زیان آشکاری کرده است.
احکام افترا آمیز درباره انعام
مشرکان عصر جاهلیت بدعت ها و احکام افترا آمیز درباره انعام داشتند:وجعلوا لله مما ذرا من الحرث والانعـم نصیبا فقالوا هـذا لله بزعمهم وهـذا لشرکآئنا فما کان لشرکآئهم فلایصل الی الله وما کان لله فهو یصل الی شرکآئهم سآء ما یحکمون• وقالوا هـذه انعـم وحرث حجر لا یطعمهآ الا من نشآء بزعمهم وانعـم حرمت ظهورها وانعـم لایذکرون اسم الله علیها افتراء علیه سیجزیهم بما کانوا یفترون• وقالوا ما فی بطون هـذه الانعـم خالصة لذکورنا ومحرم علی ازوجنا وان یکن میتة فهم فیه شرکآء سیجزیهم وصفهم انه حکیم علیم.آنها (مشرکان) سهمی از آنچه خداوند از زراعت و چهارپایان آفریده، برای او قرار دادند (و سهمی برای بتها! ) و به گمان خود گفتند: «این مال خداست! و این هم مال شرکای ما (یعنی بتها) است!» آنچه مال شرکای آنها بود، به خدا نمی رسید ولی آنچه مال خدا بود، به شرکایشان می رسید! (آری، اگر سهم بت ها با کمبودی مواجه می شد، مال خدا را به بت ها می دادند اما عکس آن را مجاز نمی دانستند! ) چه بد حکم می کنند (که علاوه بر شرک، حتی خدا را کمتر از بتها می دانند)!و گفتند: «این قسمت از چهارپایان و زراعت (که مخصوص بت هاست، برای همه) ممنوع است و جز کسانی که ما بخواهیم به گمان آنها نباید از آن بخورند! و (اینها) چهارپایانی است که سوار شدن بر آنها (بر ما) حرام شده است!» و (نیز) چهارپایانی (بود) که (هنگام ذبح،) نام خدا را بر آن نمی بردند، و به خدا دروغ می بستند (و می گفتند: «این احکام، همه از ناحیه اوست.» ) بزودی (خدا) کیفر افتراهای آنها را می دهد!)و گفتند: «آنچه (از بچه) در شکم این حیوانات است، مخصوص مردان ماست و بر همسران ما حرام است! اما اگر مرده باشد (مرده متولد شود)، همگی در آن شریکند.» به زودی (خدا) کیفر این توصیف (و احکام دروغین) آنها را می دهد او حکیم و داناست.
تقدیم انعام برای بت ها
مشرکان در عصر جاهلیت سهمی از انعام را برای خدا و سهمی از آن را برای شریکان موهوم قرار می دادند:وجعلوا لله مما ذرا من الحرث والانعـم نصیبا فقالوا هـذا لله بزعمهم وهـذا لشرکآئنا...آنها (مشرکان) سهمی از آنچه خداوند از زراعت و چهارپایان آفریده، برای او قرار دادند (و سهمی برای بتها! ) و به گمان خود گفتند: «این مال خداست! و این هم مال شرکای ما (یعنی بتها) است!»
سهم بندی انعام بین خدا و بت ها
...
