بواطن

لغت نامه دهخدا

بواطن. [ ب َ طِ ] ( ع اِ ) ج ِ باطن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). ج ِ باطن و باطنة. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ عمید

= باطن

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع باطن درونها نهانها: ( بر بواطن خلق احدی مطلع نیست . )