لغت نامه دهخدا
که بی گه ز درگاه بیرون شوید
شگفت آیدم تا شما چون شوید.فردوسی.که بی گه چنین از کجا رفته اید
که با گرد راهید و آشفته اید.فردوسی.همیشه تا که تواند شناخت چشم درست
نماز بی گه خفتن ز بامداد پگاه.فرخی.چون رسیدم بشهر بی گه بود
شهر دربسته خانه بیره بود.نظامی.خروسی که بی گه نوا برکشید
سرش را پگه باز باید برید.نظامی.- بی گه شدن ؛ بی وقت شدن. وقت از دست رفتن :
وصف او ازشرح مستغنی بود
رو حکایت کن که بی گه میشود.مولوی.- گه و بی گه ؛ مخفف گاه و بی گاه. وقت و بی وقت. هر دم و هر لحظه. اوقات مختلف :
بدو هفته باید که ایدر بوی
گه و بی گه از تاختن نغنوی.فردوسی.بسی کردم گه و بی گه نظاره
ندیدم کار دنیا را کناره.ناصرخسرو.رجوع به گاه و بی گاه شود.
