دانشنامه اسلامی
وی در نوجوانی قرآن را حفظ کرد و در سال 1310 قمری در حالی که کمتر از 15 سال داشت، وارد دانشگاه زیتونه شد و پس از هفت سال در سال 1899 م گواهی فارغ التحصیلی گرفت. و در سال 1931 م به شیخ الاسلامی مالکیان تونس برگزیده شد.
ابن عاشور در لغت، نحو، ادبیات، علوم و معارف نوین عصر، تاریخ و دیگر علوم اسلامی و قرآنی دست داشت و در تفسیر قرآن مبرّز بود.«التحریر و التنویر» از مشهورترین و کامل ترین تفاسیر مغرب اسلامی در قرن چهاردهم هجری و اثری تحلیلی، ادبی و اجتماعی است.
ابن عاشور، مجتهدی ادیب، مفسّری اصولی و سیاست مداری مورّخ بود.او در همان حال که به تفسیر می پرداخت،در حال دفاع از آموزه های اجتماعی و سیاسی اسلام بود.لذا به نقد اندیشه های کسانی چون عبدالرزاق می پرداخت.او در ضمن آنکه خود را متکفل پرداختن به دانش مقاصد الشریعة به عنوان جایگزینی مناسب برای دانش اصول می دانست، به شأن قضاوت مبتنی بر دین نیز اشتغال داشت.
یکی از بهترین راه های شناختن وی مراجعه به پاره ای از تألیفات او است که علاوه بر نوآوری به ستیز با سنت نیز نینجامیده است.
در اهمیت و ارزش علمی وی،داوری کسی مانند استاد محمد غزالی دانشمند معاصر مصری کافی است که می گوید: «مرد قرآن کریم و پیشوای فرهنگ اسلامی معاصر...او از زبان آغاز کرد و ادیبانه سخن می گفت...سخنان او را در تفسیر التحریر و التنویر بخوان و شگفت زده شو؛چرا که واژه های نا مأنوس را به کار گرفته و آنها را مأنوس ساخت و ساختارهای جملۀ عربی را از پیرایه هایی که در سده های اخیر به هنگام انحطاط ادب عربی، بر آن بسته شد، آزاد کرد.»
