دانشنامه اسلامی
قصد ماندن در جایی به مدت ده روز کامل توسط مسافر را قصد اقامت گویند. در تحقق قصد اقامت و احکام آن نیت خاصی لازم نیست و همین که مسافر مطمئن باشد که ده روز کامل می ماند، کفایت می کند. همچنین لازم نیست که ماندن او در آنجا اختیاری باشد و اگر می داند به اجبار در جایی ده روز کامل خواهد ماند، قصد اقامت محقق شده است و احکام آن جاری می شود.
مراد از ده روز، ده روز کامل متوالی و شب های بین آنها است که نُه شب می شود. بنابراین کسی که قصد دارد از آغاز روز نخست تا پایان روز دهم در جایی بماند، می تواند قصد اقامت کند. کسی که از آغاز روز قصد اقامت نکرده است، می تواند از میانه روز مثلا از ظهر قصد اقامت کند که در این صورت باید تا قصد کند که تا ظهر روز یازدهم می ماند که ده روز کامل شود.
