بوی رنگ

لغت نامه دهخدا

بوی رنگ. [ رَ ] ( اِ مرکب ) گل سرخ که بعربی ورد گویند و آن صاحب بوی و رنگ نیکو است. ( از برهان ) ( آنندراج ). گل سرخ و ورد. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ عمید

گل سرخ.

فرهنگ فارسی

گل سرخ که بعربی ورد گویند و آن صاحب بوی و رنگ نیکو است .