لغت نامه دهخدا بی نظیری. [ ن َ ] ( حامص مرکب ) بی همتایی. بی مثل و مانندی : شعرم بزر نوشتند آنجا خواص مکه بر بی نظیری من کردند حاج محضر.خاقانی.|| ندرت.