لغت نامه دهخدا باطل گفتن. [ طِ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) بیهوده گفتن. ناحق گفتن. ژاژخایی. پراکنده گویی : بلی مرد آنکس است از روی تحقیق که چون خشم آیدش باطل نگوید.سعدی ( گلستان ).
