ادریا

لغت نامه دهخدا

ادریا. [ اَ ] ( اِخ ) یکی از قدیمترین شهرهای ایطالیا در ولایت رویگو از بندقیه واقع در کنار ترعه بیانکو بمسافت 30 میلی جنوب غربی ونیز، سکنه آن در حدود 13 هزار تن است. فیضان نهرهای ولایت موجب زیانهای بسیار گردیده چه خاکهائی را با خود حمل می کند و دریا را که سابقاً بدان شهر متصل بوده چهارده میل دورتر برده است. شهر مزبور مرکز اسقف نشین و از جهت تحف و آثار قدیمه رومی و غیرهامشهور است. این شهر را مهاجرین اتروری بسال 1376 ق.م. بنا کردند و در مائه هفتم قبل از میلاد اهل فلیه بر آن مستولی شدند و در سنه 213 ق. م. دولت روم برآنجا استیلا یافت و بخشی از آنرا خراب کردند و بحر ادریاتیک بدین شهر منسوبست. ( ضمیمه معجم البلدان ).
ادریا. [ ] ( اِخ ) خلیجی است بین ایطالیا و ساحل دلماطیه ( دالماسی ) ( اعمال رسولان 27:27 ) و اکنون بخلیج فینیقیه معروف است و گمان میرود که در عصر حواریون این اسم بر همه دریای روم که شامل اقریطش و صقلیه بوده گفته میشد. رجوع به ملیطه شود. ( قاموس کتاب مقدس ).

فرهنگ فارسی

خلیجی است بین ایطالیا و ساحل دلماطیه

فرهنگ اسم ها

اسم: آدریا (پسر) (لاتین) (تلفظ: adriya) (فارسی: آدریا) (انگلیسی: adriya)
معنی: نگهدارنده آتش

دانشنامه آزاد فارسی

آدریا. آدْریا (Adria)
(نام سابق: آتریا) بازارشهری در ناحیۀ وِنِتو، شمال شرقی ایتالیا، واقع در آبراه بیانکوبین رودهای پوو آدیجه. ۲۱,۴۰۰ نفر جمعیت دارد (۱۹۹۸). اتروسک هاآن جا را ساختند، و اکنون ۲۰کیلومتر از دریا فاصله دارد؛ زمانی بندر مهم دریای آدریاتیکبود. آثاری از اتروسک ها و رومیان، و کلیسایی جامع و مدرن در این شهر دیده می شود.