ابومحمد اسماعیل بن ابی بکر مقری

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ابن مقری، ابومحمد اسماعیل بن ابی بکر بن عبدالله (۷۵۴- ۸۳۷ق/۱۳۵۳-۱۴۳۴م)، فقیه ، ادیب و شاعر یمنی می باشد که در برخی منابع به مقری نیز شهرت دارد.
اصل وی از شرجه در سواحل غربی یمن است. برخی وی را به قبیله بنی شاور ، ساکن کوهستانه ای شرق محالب در یمن، منتسب می دانند. نسبت شرجی و شاوری او از همین جاست.از آن جا که وی در « ابیات حسین » (حسین از قبایل معروف یمن است) به دنیا آمده، به او نسبت حسینی نیز داده اند.
تحصیل
ابن مقری در زادگاه خود پرورش یافت و مقدمات علوم را در همان جا نزد کسانی چون کاهلی فراگرفت. در ۷۸۱ یا ۷۸۲ق زادگاه خویش را ترک گفت و در سردد به خدمت الملک الاشرف، سلطان رسولی یمن (حک ۷۷۸-۸۰۳ق/۱۳۷۶-۱۴۰۱م) درآمد و در همان جا به ادامه تحصیل و نیز سرودن شعر پرداخت. وی ظاهراً پس از حجی که همراه الملک الاشرف گزارد، دربار وی را ترک گفت و به زبید رفت و نزد استادان به نامی چون جمال الدین ریمی ، محمد بن زکریا و عبداللطیف شرجی دانش خود را کمال بخشید و به زودی در علوم مختلفی چون فقه ، ادب و منطق بلند آوازه شد.
مناصب
در ۷۹۴ق/۱۳۹۲م الملک الاشرف بار دیگر او را به خدمت خود فراخواند و تدریس در مدرسه مجاهدیه تعز و نظامیه زبید را به او سپرد و مقرری در خور توجهی نیز برای او تعیین کرد. به گفته سخاوی ، وی چندی عهده دار حکومت محالب بود، زمانی نیز به سفارت قاهره منصوب شد، اما به طمع دستیابی به منصب قاضی القضاتی آن را نپذیرفت. با این همه ابن مقری خود در شرح حال خویش در عنوان الشرف اشاره ای به این مناصب نکرده است. وی پس از مرگ الملک الاشرف در ۸۰۳ق به خدمت فرزند و جانشین او الملک الناصر (حک ۸۰۳ -۸۲۹ق) درآمد و کتاب عنوان الشرف را به او تقدیم کرد. وی تا پایان عمر به احترام زیست و سرانجام در زبید درگذشت.
تألیف و تصنیف
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم