ابن دیری سعدالدین محمد بن عبدالله

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن دَیْری، سعدالدین محمد بن عبدالله بن سعد بن ابی بکر (۷۶۸- ۸۶۷ق/۱۳۶۷-۱۴۶۳م)، فقیه ، اصولی ، نحوی ، لغوی و تاریخ نویس می باشد.
ابن تغری بردی او را شیخ الشیوخ و نام آورترین فقیه شرق و غرب در روزگار خویش خوانده است.
ابن تغری بردی یوسف، النجوم الزاهرة، ج۱۵، ص۲۳۰، به کوشش ابراهیم علی طرخان، قاهره، ۱۳۹۱ق/۱۹۷۱م.
روزگار کودکی ابن دیری در بیت المقدس سپری شد. وی با هوشی سرشار و حافظه بسیار قوی، در همان کودکی قرآن و سپس کتاب های دیگری از جمله کنز و بخشی از منظومه و تمام مختصر ابن حاجب و مشارق عیاض را حفظ کرد. به قول سخاوی وی بیشترین بخش کتاب اخیر را در ۱۲ روز به یاد سپرد.
سخاوی محمد، الضوء اللامع، ج۳، ص۲۴۹، قاهره، ۱۳۵۴-۱۳۵۵ق.
در ۷۹۷ق/۱۳۹۵م زیارت حج به جای آورد و در همین سفر با «شمس قونوی» صاحب «دُرَر البحار» و «حافظ الدین بزازی» مؤلف جامع الفتاوی ، دیدار کرد.
سخاوی محمد، الضوء اللامع، ج۳، ص۲۵۰، قاهره، ۱۳۵۴-۱۳۵۵ق.
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم