لغت نامه دهخدا درنده خوئی. [ دَ رَ دَ / دِ ] ( حامص مرکب ) صفت و حالت درنده خو. دارای خویی چون درندگان بودن : اگر این درنده خوئی ز طبیعتت بمیردهمه عمر زنده باشی به روان آدمیت.سعدی.
