ستم بردن

لغت نامه دهخدا

ستم بردن. [ س ِ ت َ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) ستم کشیدن. انظلام :
خار است و گل در بوستان هرچ او کند نیکوست آن
سهلست پیش دوستان از دوستان بردن ستم.سعدی ( طیبات ).اگر بینوایی برم ور ستم
گرم عاقبت خیر باشد چه غم.سعدی ( بوستان ).

فرهنگ فارسی

ستم کشیدن انظلام
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال احساس فال احساس فال سنجش فال سنجش فال تخمین زمان فال تخمین زمان فال تاروت فال تاروت