خوش باد

لغت نامه دهخدا

خوش باد. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( جمله فعلیه دعایی ، صوت مرکب ) نکو باد. نیکو باد. خوب بادا.
خوش باد. [ خوَش ْ / خُش ْ ]( ص مرکب ) با باد نیکو. با باد خوب. رَیِّح : یوم ریح ؛روزی خوش باد. ( یادداشت مؤلف ). عذوت الارض ؛ خوش باد گردید. عذا البلد، خوش باد گردید شهر. ( منتهی الارب ).