توفق

لغت نامه دهخدا

توفق. [ ت َ وَف ْ ف ُ ] ( ع مص ) دست یافتن بر کاری. یقال : لایتوفق عبد الاّ بتوفیق اﷲ تعالی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ).
توفق. [ ت َ ف َ ] ( ع اِ ) اتیتک لتوفق الهلال ؛ آمدم ترا هنگام برآمدن هلال. ( ناظم الاطباء ). رجوع به توفاق شود.

فرهنگ عمید

دست یافتن بر امری یا کاری یا چیزی.

فرهنگ فارسی

آمدم ترا هنگام بر آمدن هلال