تنگ بستن

لغت نامه دهخدا

تنگ بستن. [ ت َ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) تنگ کشیدن. تنگ برکشیدن. استوار ساختن زین اسب با بستن نواری مخصوص. بستن و محکم ساختن تنگ اسب و آماده ساختن اسب را جهت سواری و کارزار :
به زین بر، ببستند تنگ استوار
بگفتند و رفتند زی کارزار.فردوسی.چون تو سوار فضل کجا در همه جهان
بر مرکب کمال هنر بسته تنگ تنگ.سوزنی.میدان فراخ یافته ایم و دلیروار
بر مرکب هوا و هوس بسته تنگ تنگ.سوزنی.ببر گرفت مرا تنگ و تنگ اسب فراق
ببست گفتم یارا تو بر چه سودایی ؟سوزنی.رجوع به تنگ و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

تنگ برکشیدن . استوار ساختن زین اسب با بستن نواری مخصوص .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم