کران کردن

لغت نامه دهخدا

کران کردن. [ ک َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) بپایان بردن. به آخر رسانیدن. ( یادداشت مؤلف ) : تا از هر دو جانب دوستان شادمانه شوند و حاسدان ودشمنان به کوری روزگار کران کنند. ( تاریخ بیهقی ).
- از راه راست کران کردن ؛ منحرف شدن. از راه بیکسو شدن :
به استواری جای و به پایداری کوه
فریفته شد و از راه راست کرد کران.فرخی.

فرهنگ فارسی

بپایان بردن . به آخر رسانیدن
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال فنجان فال فنجان فال تماس فال تماس فال تاروت فال تاروت فال فرشتگان فال فرشتگان