پوچ گو

لغت نامه دهخدا

پوچ گو. ( نف مرکب ) هرزه گو :
حدیث پوچ گویان بی تأمّل بر زبان آید
کف بی مغز هرگز در دل دریا نمیماند.صائب.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم