رگ راندن

لغت نامه دهخدا

رگ راندن. [ رَ دَ ] ( مص مرکب ) ریشه دوانیدن. ( آنندراج ) :
چنان پنجه و ریشه های متین
که رگ رانده در مغز گاو زمین.ظهوری ( از آنندراج ).

ریشه دوانیدن