درنگ یافتن

لغت نامه دهخدا

درنگ یافتن. [ دِ رَ ت َ ] ( مص مرکب ) مهلت یافتن. زمان یافتن. فرصت بدست آوردن :
فریبرز چون یافت یک مه درنگ
به هر سو بیازید چون شیر چنگ.فردوسی. || دوام یافتن. ثبات یافتن. باقی ماندن :
کنون آنکه آمد به پیشت بجنگ
به گیتی نیابد فراوان درنگ.فردوسی.