تلسکوپ گریگوری
دانشنامه عمومی
نام تلسکوپ گریگوری از طرح جیمز گریگوری گرفته شده است که در سال ۱۶۶۳ در نشریهٔ Optica Promota ( پیشرفت اپتیک ) او ظاهر شد. طرح های نظری مشابهی در نوشته های بوناونتورا کاوالیری ( Lo Specchio Ustorio ( دربارهٔ آینه های سوزان ) ، ۱۶۳۲ ) و مارین مرسن ( L'harmonie universalle, 1636 ) ) دیده شده است. تلاش های اولیهٔ گرگوری برای ساخت تلسکوپ با شکست مواجه شد، زیرا او خود مهارت عملی چندانی نداشت و نتوانست فرد ماهری را که بتواند واقعاً آن را بسازد پیدا کند. تنها ده سال پس از انتشار گریگوری، به کمک علاقه دانشمند تجربی رابرت هوک، شکل عملی آن ساخته شد. اپتیک دان و سازنده تلسکوپ اولیه اسکاتلندی، جیمز شورت، تلسکوپ های گریگوری را با آینه های سهموی ساخته شده از آلیاژ آینه فلزی بسیار بازتابنده ساخت.
تلسکوپ گرگوری از دو آینه مقعر تشکیل شده است: آینهٔ اولیه ( یک سهمی گون مقعر ) نور را جمع آوری می کند و آن را قبل از آینهٔ ثانویه ( بیضی مقعر ) متمرکز می کند؛ جایی که از طریق سوراخی در مرکز آینهٔ اولیه منعکس می شود، از آنجا به انتهای پایین ابزار، جایی که می توان با کمک چشمی آن را دید منعکس می شود.
طرح گریگوری مشکل مشاهده تصویر در یک بازتابنده را با اجازه دادن به ناظر برای ایستادن پشت آینه اولیه حل کرد. این طراحی تلسکوپ تصویری را به صورت ایستاده ارائه می دهد و آن را برای رصدهای زمینی مفید می کند. همچنین به عنوان یک لنز تله فوتو با لوله آن بسیار کوتاهتر از فاصله کانونی واقعی سیستم کار می کند.
این طرح تا حد زیادی توسط تلسکوپ کاسگرین جایگزین شد. هنوز هم برای برخی از لکه های لکه نگاری استفاده می شود، زیرا این طرح بدون نیاز به منشور، تصویری عمودی ایجاد می کند. آزمایشگاه آینه رصدخانه استوارد حداقل از سال ۱۹۸۵ آینه هایی را برای تلسکوپ های بزرگ گریگوری می سازد.
