معنی ببار اوردن

ببار اوردن

لغت نامه دهخدا

( ببار آوردن ) ببار آوردن. [ ب ِ وَ دَ ] ( مص مرکب ) به ثمر رساندن. ببار رساندن. درختی را بارور ساختن :
نگهبان بود شاه گنج ورا
ببار آورد شاخ رنج ورا.فردوسی.سیاوش بدو گفت کای بختیار
درخت بزرگی تو آری ببار.فردوسی.تأثیر عدل او کند این ملک را چنان
کز خار ظلم میوه عدل آورد ببار.سوزنی.|| به نتیجه رساندن.