دانشنامه اسلامی
او مبتکر مقامه نویسی ، است و در این فن ، در زبانهای عربی و فارسی و ترکی و عبری و... مقلّدان بسیار داشته است در ۳۵۸ در همدان متولد شد و همان جا تربیت یافت. این که بعدها در نامه ای خود را «همدان المولد، تغلب المورد و مُضر المحتد» نامیده بیانی طنزآمیز است، زیرا نمی توان «تغلبی» و در عین حال «مضری» بود؛ اما به یقین عربگرا بوده و همچون بعضی ادیبان آن عصر گرایش ضد شعوبی داشته یا به آن تظاهر می کرده است. استادِ بدیع الزمان در ادبیات عمدتاً ابن فارس بود، اما پیشرفت سریع و شگفت انگیز وی مرهون استعداد عجیب و حافظه بی نظیرش بوده است که معاصرانش شاهد جلوه های شگفت آن بوده اند.
سیر تاریخی فعالیت های همدانی
برخی بدیع الزمان را شیعه انگاشته اند، اما او شافعی مذهب و دوستدار اهل بیت بوده، حق وفای صحابه را نیز می گذارده و به سنتهای واجب عمل می کرده است، گرایش ضد معتزلی نیز داشته («المقامة المارستانیه») و به اهل حکمت و شعر و بیان تاخته است و با آن که یقیناً ایرانی بوده، آثار فارسی پدید نیاورده مگر اشعار ملمّع
علاقه به شاعری
...
