دانشنامه اسلامی
کنیه او «ابو عمرو» و «ابو محمد» است و القابش عبارت اند از: «العمری»، «السمان»، «الزیات» و «العسکری». لقب های سه گانه اخیر نشان می دهد که وی برای مخفی نگه داشتن ارتباط خود با امامان (علیهم السلام)، شغل پوششی روغن فروشی در سپاه زمام داران حاکم را انتخاب کرده بود.
درک محضر سه امام
بر پایه اسنادی که ارائه می گردد، او محضر سه امام از امامان اهل بیت (علیهم السلام) یعنی امام هادی (علیه السلام)، امام عسکری (علیه السلام) و امام مهدی (علیه السلام) را درک کرده است. برخی او را از اصحاب امام جواد (علیه السلام) نیز شمرده اند که ظاهرا صحیح نیست (بر پایه تاریخ تقریبی وفات عثمان بن سعید - که در اوایل غیبت صغرا - (حدود سال های ۲۷۵ ق) اتفاق افتاده است - و با احتساب عمر طبیعی انسان، می توان او را متولد حدود سال دویست هجری دانست که در این صورت، در دوره امامت امام جواد (علیه السلام) (۲۰۳ تا ۲۲۰ ق) و در دوره کودکی و جوانی به سر می برده و به طور عادی نمی تواند باب و وکیل و سفیر امام (علیه السلام) باشد، اگر چه هم نشینی و همراهی او با امام جواد (علیه السلام) ممکن است.).
منزلت عمری نزد امامان
تامل در نصوصی که از امام هادی (علیه السلام) و امام عسکری (علیه السلام) و امام مهدی (علیه السلام) درباره عثمان بن سعید به ما رسیده نشان می دهد که وی نزد آنان از منزلت رفیعی برخوردار بوده است.
← حدیثی از امام هادی
...
