لغت نامه دهخدا ( طبیبة ) طبیبة. [ طَ ب َ ] ( ع ص ، اِ ) مؤنث طبیب. زن بجشک. آسیة. || زمین دراز. || جامه دراز. || ابر دراز. || پوست. ج ، طِباب. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
