اقراض. [ اِ ] ( ع مص ) وام دادن. ( منتهی الارب ) ( ترجمان القرآن )( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ) ( صراح اللغة ). قرض دادن : و اقرضوا اﷲ قرضاً حسناً. ( قرآن 18/57 ). || در پاداش کسی جدا کردن پاره ای از زمین و جز آن. || پیش فرستادن نیکی و بدی را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).
فرهنگ فارسی
قرض دادن، وام دادن ( مصدر ) وام دادن قرض دادن .
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] قرض دادن را اقراض گویند. از آن در باب های قرض، دین و رهن سخن گفته شده است. اقراض در اصل، جایز است، لیکن با پیدایش عوارضی، واجب، مستحب و یا حرام می شود. اقراض مستحب قرض دادن به مؤمن به ویژه نیازمند، مستحب مؤکّد است. اقراض واجب و حرام قرض دادن اگر کمک به انجام گناه باشد، حرام است. اقراض مال یتیم حتی برای ولیّ او نیز حرام است، مگر مصلحت یتیم در آن باشد، و در صورتی که حفظ مال وی متوقّف بر اقراض باشد، واجب است.
