غلغلک

لغت نامه دهخدا

غلغلک. [ غ ُغ ُ ل َ ] ( اِ ) در تداول عامه کوزه کوچک سفالین با گردن دراز و باریک. کوزه سرتنگ. تنگ سفالین. گراز.
غلغلک. [ غ ِ غ ِ ل َ ] ( اِ ) جنبانیدن انگشتان در زیر بغل و پهلوی آدمی تا به خنده درآید . خارانیدن جایی حساس از تن کسی تا او را خنده افتد، چون زیربغل و کف دست و کف پای. غلغلیچ. غلغلیج. غلغلیچه. دغدغه. غلغچ. غلملیج. کلخرجه. رجوع به غلغلیچ. شود.

فرهنگ معین

(غِ غِ لَ ) (اِمر. ) به خنده آوردن کسی با تحریک زیر بغل یا شکمش .

فرهنگ عمید

کوزۀ کوچک سفالی با گردن دراز و باریک ، تنگ سفالی.
= قلقلک

فرهنگ فارسی

( اسم ) کوزه کوچک سفالین با گردنی دراز و باریک تنگ سفالین .

ویکی واژه

solletico
به خنده آوردن کسی با تحریک زیر بغل یا شکمش.