شکم خواره

لغت نامه دهخدا

شکم خواره. [ ش ِ ک َ خوا /خا رَ / رِ ] ( نف مرکب ) پرخور. بسیار خور و خورنده.( ناظم الاطباء ). مبطان. بطن. شکم بنده. شکم خوار. شکم پرست. شکم پرور. پرخوار. ( یادداشت مؤلف ) :
ای کریمی که همه وقت ز خوان کرمت
معده آز شکم خواره بلایی دارد.سلمان ساوجی ( از انجمن آرا ).|| گرسنه. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به شکم خوار شود.

فرهنگ فارسی

۱ - بسیار خور پر خور . ۲ - گرسنه .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم