شویت

لغت نامه دهخدا

شویت. [ ش ِ ] ( اِ ) شِوِد. شبت. شبث. ( ناظم الاطباء ). رجوع به شبت شود.
شویة. [ ش َ وی ی َ ] ( ع اِ ) بقیه قوم هلاک شده. ج ، شوایا. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || ( ص ) گوشت بریانی شده. ( از اقرب الموارد ). شَوی . رجوع به شَوی شود.
شویة. [ش َ وی ی َ ] ( ع ص ) تأنیث شَوی . رجوع به شوی شود.