سیه دیده

لغت نامه دهخدا

سیه دیده. [ ی َه ْ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) مرادف سیاه چشم و سیه چشم. ( آنندراج ) :
درازگردن و کوتاه پشت و گردسرین
سیاه شاخ و سیه دیده و نکودیدار.فرخی.خصم سپیدکار سیه دیده تو را
بادا سیاه گشته بدود عذاب روی.سلمان ساوجی ( از آنندراج ).رجوع به سیاه چشم شود.