سحر پیشه

لغت نامه دهخدا

سحرپیشه. [ س ِ ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ) آنکه پیشه او ساحری باشد. جادوگر و ساحر. || مجازاً، بغایت ماهر در فن خود :
که گفت آنکه خاقانی سحر پیشه
دگر خاص درگاه سلطان نشاید.خاقانی.مطرب سحر پیشه بین در صور هر آلتی
آتش و آب و باد و گل کرده بهم ز ساحری. خاقانی.