لغت نامه دهخدا سحایب. [ س َ ی ِ ] ( ع اِ ) سحائب. ج ِ سحابة : و ایشان انامل ساعد صاحب شریعت و وابل سحایب صدر نبوت و انجم افلاک دیانت و سهام کنانه فتوت و مروت بودند. ( تاریخ بیهق ص 11 ). رجوع به سحائب شود.
