لغت نامه دهخدا زمین داری. [ زَ ] ( حامص مرکب ، اِ مرکب ) شغل زمین دار. عمل زمین دار. || قلمرو و اراضی سپرده به زمین دار. ( ناظم الاطباء ). رجوع به زمین دار شود.
