درویش پسر

لغت نامه دهخدا

درویش پسر. [ دَرْ پ ِ س َ ] ( اِ مرکب ) بچه درویش. درویش بچه :
هرچند که درویش پسر نغز آید
در چشم توانگران همه چغز آید.ابوالفتح بستی.|| درویش نوجوان : درویش پسر این بشنید. ( گلستان سعدی ).