لغت نامه دهخدا خوردگه. [ خوَرْدْ / خُرْدْ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) جای خوردن. خوردگاه. خوردن گاه : از خوردگهی بخوابگاهی وز خوابگهی بنزد شاهی.نظامی.
