خورده کریز

لغت نامه دهخدا

خورده کریز. [ خوَرْ / خُرْ دَ / دِ ک ُ ] ( ص مرکب )کریزخورده. چشته خور. ( یادداشت مؤلف ) :
همی برآیم باآنکه برنیاید خلق
و برنیایم با روزگار خورده کریز.بوالعباس.رجوع به کریزخوردن شود.