لغت نامه دهخدا خوب حال. ( ص مرکب ) خوشحال.سرحال. || کنایه از ثروتمند : یک چند گاه داشت مرا زیر بند خویش گه خوب حال و باز گهی بینوا شدم.ناصرخسرو.
