لغت نامه دهخدا
حسین نقوی. [ ح ُس َ ن ِ ن َ ق َ ] ( اِخ ) ابن دلدار علی بن محمد رضوی نصیرآبادی هندی لکهنوی معروف به سیدالعلما فقیه مفسر واعظ. متولد 14 ربیع دوم 1211 هَ. ق. / 1796 م. و متوفی 17 صفر 1273 هَ. ق. / 1856 م. او راست : روضة الاحکام و جز آن. ( ذریعه ) ( اعلام الشیعه قرن سیزدهم هجری ص 387 ) ( اعیان الشیعه ج 26 ص 34 ) ( معجم المؤلفین ).
حسین نقوی. [ ح ُ س َ ن ِ ن َ ق َ ] ( اِخ ) ابن رشیدبن قاسم حسینی رضوی هندی نجفی حائری. در کربلا در 1170 هَ. ق. درگذشت. دیوان شعر به نام ذخائرالمال و یک بدیعیه به قافیه و وزن برده دارد و شاگرد سید نصراﷲ مدرس حائری بود. ( ذریعه ج 9 ص 248 و ج 10 ص 7 ) ( معجم المؤلفین ).
