لغت نامه دهخدا
حسین رازی. [ ح ُ س َ ن ِ ] ( اِخ ) ابن علی بن محمدبن احمدبن حسین بن احمد خزاعی نیشابوری رازی مکنی به ابوالفتوح ( متوفی 535 یا 560 هَ. ق. ). رجوع به ابوالفتوح شود. و در هدیة العارفین ج 1 ص 312 تبصرة الانام در ملل و نحل و الرسالة الحسینیة را به وی نسبت داده است.
حسین رازی. [ ح ُ س َ ن ِ ] ( اِخ ) ابن محمد آمدی متخلص به رازی از کاتبان دیوان بود و در 1120 هَ. ق. درگذشت. او راست : «نصایح الابرار» و جز آن. ( هدیة العارفین ج 1 ص 324 ).
