لغت نامه دهخدا
جزار. [ ج َ ] ( ع مص ) میوه باز کردن از درخت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). بریدن درخت خرما. ( شرح قاموس ). || ( اِ ) وقت میوه باز کردن از خرمابن و جز آن. ( منتهی الارب ). هنگام چیدن خرما از درخت.( ناظم الاطباء ) ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ).
جزار. [ ج َزْ زا ] ( ع ص ، اِ ) شترکُش. ( ناظم الاطباء ) ( دهار ) ( از منتهی الارب ) ( کنزاللغة ). اشترکش. ج ، جَزّارون. ( مهذب الاسماء نسخه خطی ). نحرکننده شتر. ( از متن اللغة ) ( تاج العروس ). نسبت است به جزارة که نحر شتر باشد. ( لباب الانساب ). ذبح کننده. ( از اقرب الموارد ). قصاب. ( یادداشت مؤلف ). جِزّیر. ( متن اللغة ) ( اقرب الموارد ) ( تاج العروس ). زاجِر. ( اقرب الموارد ). جازِر. ( تاج العروس ) :
چون زورق فرکنده فتاده به جزیره
چون پوست سر و پای شتر بر در جزار.خسروی.بر مثال گوسفندیم که اول نوبت که او را جزار بهر بریدن مو بیندازد و دست و پای او محکم ببندد، شکلی نامعهود و حالی بر خلاف مألوف بیند در اضطراب آید و خود را بقلقی هرچه تمامتر بر زمین میزند و از حیات ناامید شود و دل بر مرگ نهد تا جزار از کار خویش فارغ شود. ( از ترجمه ٔتاریخ یمینی چاپی ص 180 ).
جزار. [ ج ُ ] ( ع اِ ) آنچه جَزّار را دهند از اشتر کشته. ( مهذب الاسماء نسخه خطی ).
جزار. [ ج َزْ زا ] ( اِخ ) احمدپاشا. رجوع به همین نام و قاموس الاعلام ترکی شود.
جزار. [ ج َزْ زا ] ( اِخ ) یحیی بن جزار. وی از روات بود و از حضرت علی ( ع ) روایت کرد. ( از لباب الانساب ). و رجوع به یحیی بن جزار شود.
جزار. [ ] ( اِخ ) رجوع به یحیی بن عبدالعظیم شود.
