لغت نامه دهخدا تشنیف. [ ت َ ] ( ع مص ) گوشواره در گوش کسی کردن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( دهار ). ورگوشی در گوش کسی کردن. ( زوزنی ). گوشواره نهادن زن را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || آرایش کردن کلام را. ( از اقرب الموارد ).
