لغت نامه دهخدا بی زاد. ( ص مرکب ) ( از: بی + زاد عربی ) بی توشه. آنکه زاد ندارد. ( یادداشت مؤلف ): ارمال ؛ بی زاد ماندن قوم. ( تاج المصادر بیهقی ).بی زاد. ( ص مرکب ) بی زاده. بی فرزند. بی نسل.
