بی خو

لغت نامه دهخدا

بی خو. [ خ َ / خُو ] ( ص مرکب ) وجین شده. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). زمینی که از علف و گیاهان هرزه پاک شده باشد. بدون علف هرزه. ( از فهرست ولف ). و رجوع به بی خو کردن شود.، بیخو. ( اِخ ) دهی از دهستان درز و سایه بان است که در بخش مرکزی شهرستان لار واقع است و 200 تن سکنه دارد. ساکنین از طایفه دولتخانی هستند. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7 ). و رجوع به فارسنامه ناصری شود.

فرهنگ معین

(خُ یا خَ ) (ص مر. ) زمینی که از علف و گیاهان هرزه پاک شده باشد.

فرهنگ عمید

پاک شده از علف هرز، زمینی که گیاه هرزه نداشته باشد.

فرهنگ فارسی

وجین شده ٠ زمینی که از علف و گیاهان هرزه پاک شده باشد ٠
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم